Vervolgverhaal

Selamat Datang allemaal!
Vanaf ons laatste adres een berichtje.
Wat was het een belevenis weer in de jungle te vertoeven. Nu helemaal in het noorden van Borneo, Sandakan.
Na aankomst in Sandakan (korte vlucht, 40 min.) begonnen we met een bezoek aan Sepilok waar een "opvangcentrum" voor oerang oetangbaby's is. Ze leren daar alle vaardigheden die ze nodig hebben in het oerwoud om te kunnen overleven. Het kan wel een jaar of 8 `a 9 duren voordat ze " losgelaten" worden. Op een bepaalde tijd worden ze gevoederd, zodat de bezoekers ze goed kunnen fotograveren en filmen.
Er naast is een opvang voor sunbears. Kleine zwarte beren met een lichtbruine snuit. Ze noemen ze hier honingberen omdat ze daar dol op zijn. Weer in de bus naar een haven. Aan boord van een speedboot waarmee we naar ons onderkomen in het oerwoud (alleen handbagage, de koffers blijven achter). Een uur varen over open zee, dan de rivier op waar onze lodge aan ligt. Deze is 550 km. lang. Nog niet eens de langste rivier op Borneo. Aanleggen voor een fijne lunch. Altijd rijst, vis/kip/rund en groentes. Na weer een uur varen komen we aan bij de lodge. Inchecken en hup weer in een andere boot voor de volgende excursie. Wat is er veel te zien: een slang, om een dikke boomtak gekruld, zwart-geel gestreept. Hornbills: grote vogels met een grote snavel. De slangehalsvogel, een soort aalscholver. Probiscusapen. Dat zijn apen met een lange neus. Heel apart!
De volgende morgen heel vroeg aan boord van een bood: half 7.
Bijzonder om zo in de stilte varen, heel rustig. Een beetje mistig. Palmbomen in de mist....
Het eerst beest was een slang...brrrr die zwom de rivier over. Giftig! Niet in de buurt komen want hij kan in de boot komen als hij dat wil. Alles verteld door de zeer deskundige gids. Super. Na een poosje stilliggenvoor ons picknick ontbijt. Goed vezorgd, alles aanwezig. Terwijl we zaten te eten kwam er een spannetje "kingfishers", een soort ijsvogel maar veel kleiner, visjes vangen. Zo mooi. Aan de overkant hoorde je de gibbons. Die kunnen me toch een geluid produceren! Dan doen we een soort van lange sokken aan omdat we een wandelingetje gaan maken. Dat is om te voorkomen dat de bloedzuigers ons te grazen nemen. De mogelijkheid is aanwezig dat we een olifant tegen komen...hu, spannend hoor. Strikte instructies wat we moeten doen. Helaas (of toch niet) zien we alleen de shit!

Wordt vervolgd!

Warme groeten (33 graden) van het reizende duo.